ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΧΑΡΙΣΗ
Σήμερα 20/3/2015, μετά από την τήρηση των απαιτούμενων διοικητικών διαδικασιών , εξέτασα στο ιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού σαν προσωπικός του ιατρός, τον κ.Χαρίση Φοίβο ,που διάγει την 19η ημέρα απεργίας πείνας.
Εκτιμώντας τη γενική κλινικοεργαστηριακή κατάστασή του , το γεγονός ότι έχει ήδη απωλέσει το 12,8% του συνολικού του σωματικού βάρους και με δεδομένο τη συνέχιση της απεργίας πείνας του κρατούμενου , εκτίμησα ότι τις προσεχείς ημέρες, θα γίνει έκδηλη η απορρύθμιση του οργανισμού του ,ως αποτέλεσμα ηλεκτρολυτικών και μεταβολικών διαταραχών, απορρύθμιση που ενδέχεται να οδηγήσει σε καταστάσεις απειλητικές για την οργανική, διανοητική και ψυχική του υγεία, ακόμα και για την ίδια του τη ζωή.
Είναι βιβλιογραφικά τεκμηριωμένο ότι η επικινδυνότητα για την υγεία και την σωματική ακεραιότητα ενός απεργού πείνας , αυξάνεται σημαντικά μετά την 10η μέρας απεργίας πείνας , όπως επίσης και ότι η απώλεια βάρους άνω του 10% του σωματικού του βάρους , συνιστά παράγοντα αυξημένου κινδύνου.
Επειδή και οι 2 αυτοί παράγοντες συντρέχουν για τον κ. Χαρίση , ζήτησα την ΑΜΕΣΗ και ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ διακομιδή του σε Γ βάθμιο νοσοκομείο του ΕΣΥ, για περαιτέρω έλεγχο , παρακολούθηση και υποστήριξη των βασικών λειτουργιών του .
Σήμερα το απόγευμα, πληροφορήθηκα από τον ίδιο τον ασθενή μου ότι οι συνάδελφοι ιατροί του Τζαννείου Γ.Ν.Π. στο οποίο τελικά διακομίστηκε , αρνήθηκαν να νοσηλεύσουν τον ασθενή-απεργό πείνας , αιτιώμενοι άρνηση νοσηλευτικής αγωγής (τοποθέτηση ορού).
Ανεξάρτητα από την προσωπική μου αντίθετη άποψη στο συγκεκριμένο θέμα , δηλ. αν η τοποθέτηση ορού αποτελεί ακύρωση της απεργίας πείνας , σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να σεβόμαστε την επιθυμία του απεργού πείνας που έχει κάνει τις δικές του κρίσιμες επιλογές για τη ζωή του.
Ακόμα με ενημέρωσε ότι αντιμετωπίστηκε με μια γενική αρνητική προκατάληψη σε βάρος του από μεριάς των ιατρών, ότι υποβλήθηκε σε παρακλινικές εξετάσεις , χωρίς να του αφαιρεθούν οι χειροπέδες , ότι επιχειρήθηκε η τοποθέτηση ορού χωρίς καμιά προειδοποίηση για αυτήν την ιατρική πράξη και τέλος ότι ο εξετάζων γιατρός αρνήθηκε να του δηλώσει το όνομά του.
Βάσει των ανωτέρω θα ήθελα να υπενθυμίσω στους συναδέλφους που εξέτασαν το ασθενή μου τα εξής.
1) Ο κρατούμενος είναι πάνω απ’ όλα ΑΣΘΕΝΗΣ , ΑΝΘΡΩΠΟΣ με ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, που βρίσκεται σε μια δύσκολη σωματική και ψυχολογική κατάσταση και για αυτό, πρόσωπο που αξίζει την ιδιαίτερη φροντίδα και την επιείκεια των γιατρών και όχι πεδίο επίδειξης της ιατρικής εξουσίας.
2) Οφείλουμε οι γιατροί , να επιδιώκουμε να καλλιεργούμε την καλύτερη δυνατή σχέση συνεργασίας και όχι να τη δυναμιτίζουμε προς χάρη προσωπικών μας αντιλήψεων και απόψεων περί των κρατουμένων.
3) Οφείλουμε να μην εξετάζουμε ΠΟΤΕ τον κρατούμενο ασθενή σιδηροδέσμιο. Αν φοβόμαστε για τη σωματική μας ακεραιότητα , μπορούμε να ζητήσουμε τη φρούρηση του εξεταστηρίου , με αστυνομικούς , ΕΞΩ όμως από αυτό. Η εξέταση ασθενών με χειροπέδες ή με παρουσία φρουράς , αποτελεί πράξη ταπείνωσης και περιφρόνησης προς το πρόσωπο του ασθενούς, που δεν τιμά τον άνθρωπο που φέρει την ιατρική ιδιότητα.
4) Η κάθε εφαρμοζόμενη θεραπευτική αγωγή, οφείλει να έχει τη συγκατάθεση του ασθενή, η οποία συνήθως θεωρείται δεδομένη , γιατί απλά ο γιατρός «μας», έχει κερδίσει τη εμπιστοσύνη μας . Στην περίπτωση των κρατουμένων όμως , όπου ο θεράπων γιατρός δεν αποτελεί συνειδητή επιλογή του κρατούμενου αλλά αναγκαστική, ο γιατρός οφείλει να την κατακτά.
5) Η εναντίωση του κρατούμενου σε συνιστώμενη αγωγή , αποτελεί πεδίο συζήτησης και εξήγησης για τα οφέλη αυτής από το γιατρό και όχι πεισματικής άρνησης συζήτησης και πειθαρχικής έκδοσης του στις φυλακές.
6) Ο εφημερεύων γιατρός , σε κάθε περίπτωση διάστασης απόψεων με τον ασθενή –κρατούμενο, δεν παραδίδει τον κρατούμενο στο έλεος της μοίρας του , δηλ. σε ένα κελί φυλακής, κάνοντας χρήση της εξουσίας , που τυπικά του δίνει ο νόμος, αλλά ενημερώνει το Συντονιστή διευθυντή του, τον Γενικό εφημερεύοντα και τον διευθυντή της ιατρικής υπηρεσίας , ώστε να ληφθεί η καλύτερη δυνατή λύση .
7) Ο κάθε εξετάζων γιατρός , οφείλει βάσει του ισχύοντος κανονισμού των νοσοκομείων του ΕΣΥ, να φέρει καρφιτσωμένη ταμπελίτσα με τη φωτογραφία του, το όνομά του και το βαθμό του. Σε κάθε περίπτωση να δηλώνει ευθαρσώς το όνομά του.
8) Οι περιπτώσεις απεργών πείνας , πολιτικών κρατουμένων αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση, αφού ο ασθενής κρατούμενος, καταφεύγει σε αυτή , σαν έσχατο μέσο διεκδίκησης των αιτημάτων του, βάζοντας σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα ή και την ίδια του τη ζωή. Επομένως η άρνηση λήψης τροφής ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί ο ίδιος ότι ακυρώνει την προσπάθειά του και τον αγώνα του πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Η προσπάθειά του γιατρού , πρέπει να εστιάζεται στη στενή παρακολούθηση των βασικών του λειτουργιών του ασθενή και η υποστήριξη αυτών με όσα μέσα του επιτρέπει ο ίδιος ο ασθενής , ο οποίος άλλωστε έχει πάρει και το προσωπικό του ρίσκο.
Θεωρώντας την εξέλιξη του συμβάντος τουλάχιστον ατυχή, ζητώ την επανεξέταση του ασθενή και την εισαγωγή του σε εφημερεύον Νοσοκομείο του ΕΣΥ.
Ο ιατρός Δρ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΑΚΚΑΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΣΥ
