Συμβάλλοντας στον αγώνα των φυλακισμένων αγωνιστών που βρίσκονται σε απεργία πείνας επιδοθήκαμε σε ένα εμπρηστικό μπαράζ στις 20/3 και στις 22/3. Συγκεκριμένα:
- Σε τέσσερα ΑΤΜ της Εθνικής Τράπεζας: στο Κάτω Χαλάνδρι, στο Μαρούσι και στου Ζωγράφου.
- Σε τρία ATM της Alpha bank: στην Πεύκη, στο Νέο Ψυχικό και στο Βύρωνα.
- Σε ένα ΑΤΜ της Τράπεζας Πειραιώς στην Αγία Παρασκευή.
- Σε ένα βαν της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Σκαβενίτης στην Καισαριανή.
Στις 2/3, στις ελληνικές φυλακές ξεκινά μαζική απεργία πείνας των φυλακισμένων αγωνιστών, με διεκδικήσεις που στοχεύουν τον κατασταλτικό πυρήνα του σύγχρονου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Η ποινική, θεσμική και υλική θωράκιση του καθεστώτος αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί αιχμιακή πολιτική της ντόπιας διαχείρησής του, με φόντο την παγκόσμια “αντιτρομοκρατική” εκστρατεία, καθώς και την εν εξελίξει παγκόσμια αναδιαρθρωτική επιθετικότητα του κεφαλαίου.
Ουσιαστικά, στο στόχαστρο μπαίνουν όσοι περισσεύουν, αποκλείνουν, αντιστέκονται, επιλέγουν την ρήξη και τη σύγκρουση με τις επιλογές των κυρίαρχων. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η μοίρα των παραπάνω συνδέεται άρρηκτα με τον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, τις πολιτικές διαχείρησης του φόβου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις φυλακές, τον έλεγχο, την καταστολή και τον εγκλεισμό.
Η μαχητική επιλογή των κρατούμενων να θέσουν το σώμα τους ως όπλο απέναντι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, ειδικές “αντιτρομοκρατικές” νομοθεσίες, νομοθετικές αυθαιρεσίες και ιδιώνυμα (DNA, κουκουλονόμος) και διεκδικόντας την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού αμφισβητεί ευθέως την περίφημη αλλά και αυτονόητη “συνέχεια του κράτους” που επιβεβαίωσε πανηγυρικά ο νέος πρωθυπουργός, Α. Τσίπρας, στις προγραμματικές του εξαγγελίες. Ο αγώνας και οι διεκδικήσεις των κρατούμενων δεν αναμετρώνται απλά με τον κατασταλτικό πυρήνα του κράτους αλλά επιτίθενται ανοιχτά στην υποσχόμενη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης που επιχειρεί η νέα διακυβέρνηση, μέσα απο τη χειραγώγηση και τον εφησυχασμό, την οικοδόμηση ενός εξανθρωπισμένου προσωπείου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η αγωνιστική πρωτοβουλία των πολιτικών κρατουμένων επιβεβαιώνει ότι η αξιοπρέπεια και η ελευθερία κερδίζονται μόνο μέσα από αγώνες, μέσα από την επαναστατική οργάνωση και δράση των καταπιεσμένων. Και γι’ αυτό αυτός ο αγώνας είναι βαθιά επίκαιρος, βαθιά κοινωνικός και μας αφορά όλους και όλες.
Αφορά όλους όσοι συλλαμβάνονται, χαρτογραφούνται και σύρονται στα δικαστήρια με την επιβαρυντική διάταξη του κουκουλονόμου, που ποινικοποιεί ακόμη και τη συμμετοχή σε μια διαδήλωση. Αφορά ολόκληρες τοπικές κοινωνίες που αντιστέκονται ενάντια στην επέλαση του καπιταλισμού πάνω στις ζωές και τον τόπο τους και βαφτίζονται εγκληματικές/τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως συμβαίνει με τους αγωνιζόμενους κατοίκους των Σκουριών Χαλκιδικής. Αφορά όσους βασανίζονται στα Α.Τ. και τους αποσπάται βίαια δείγμα DNA για να φτιαχτούν οι τράπεζες βιοδεδομένων της Αντιτρομοκρατικής, όσους στοχοποιούνται, φυλακίζονται λόγω προσωπικών- συντροφικών σχέσεων με φυλακισμένους αγωνιστές. Αφορά ακόμη και όσους δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά και όσους βαφτίζονται εν μια νυκτί ως “επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια”, συλλαμβάνονται και διαπομπεύονται (πχ οροθετικές γυναίκες, ταξικοεξαρτημένοι κλπ). Αφορά το σύνολο του πολύμορφου ριζοσπαστικού κινήματος που υπερασπίζεται ανοιχτά και έμπρακτα τη βίαιη πολιτική αντίσταση και το σύνολο των ένοπλων αγωνιστών που αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο της βίας, αναγκάζοντας το κράτος να στήνει ιδιώνυμα και καθεστώτα εξαίρεσης που στοχεύουν στην φυσική εξόντωσή τους.
Τη στιγμή που οι απεργοί πείνας μεταφέρονται ο ένας μετά τον άλλον σε νοσοκομεία, σε κρίσιμη κατάσταση, οι ιθύνοντες επιχειρούν να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την κατάθεση νέου νομοσχεδίου το οποίο προβλέπει την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας αλλά παράλληλα τη δημιουργία ειδικών πτερυγών κράτησης. Η ουσιαστική διατήρηση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς του αντιπάλους εντός των τειχών μαζί με τη διαφαινόμενη αποφυλάκιση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού για “ανθρωπιστικούς λόγους” αποτελεί μια πολιτική κίνηση αναδίπλωσης απέναντι στα αιτήματα των κρατούμενων, πολιτικά ανώδυνη για το εκλογικό ακροατήριο.
Μέσα από την εξύφανση άθλιων και επικίνδυνων συνεναιτικών πρακτικών, επιχειρείται η απονοηματοδότηση και η απονομιμοποίηση του αγώνα των κρατούμενων. Τέτοιου είδους κινήσεις θα μας βρούν διπλά εχθρικούς, αφενός γιατί μεθοδεύονται πάνω στις πλάτες και τα σώματα των αγωνιζόμενων εντός των τειχών και αφετέρου διότι δημιουργούν ψευδαισθήσεις μεταρρύθμισης της ασφυκτικής συνθήκης του εγκλεισμού. Κι όλα αυτά ενώ το δόγμα “νόμος και τάξη” εφαρμόζεται απαρέγκλιτα με τις εισβολές της ασφάλειας σε σπίτια αναρχικών συντρόφων/ισσών, την προφυλάκιση συγγενών μελών της ΣΠΦ, την εφαρμογή του νέου δόγματος διευρυμένης επιτήρησης και ελέγχου (βλ. αστυνομικός της γειτονιάς, αστυνομική παρακολούθηση πανεπιστημίων, κ.α.).
Ο αγώνας των κρατούμενων είναι και θα πρέπει να νοείται ως κομμάτι του συνολικού αγώνα που σήμερα περισσότερο από ποτέ θα πρέπει να δοθεί στην κατεύθυνση της καταστροφής του κεφαλαίου, του κράτους και της βαρβαρότητας που αυτά γεννούν. Τόσο οι αγωνιζόμενοι κρατούμενοι με τα σώματά τους, όσο και οι εκτός των τειχών αξιοποιόντας όλα τα μέσα, οφείλουμε να στήσουμε ένα συλλογικό ανάχωμα ενάντια στην επίθεση που συνεχίζει να διεξάγει η νέα διακυβέρνηση προκειμένου να διασφαλίσει την κοινωνική συνέναιση και τη δημοκρατική ομαλότητα.
Από την πλευρά μας, την πλευρά των καταπιεσμένων, είναι ένας αγώνας, τον οποίο οφείλουμε να δώσουμε ως μόνη πολιτική αντίπαλη δύναμη για την προώθηση των αυτοοργανωμένουν, αδιαμεσολάβητων, ρηξιακών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Παραμένουμε στο δρόμο. Για την κοινωνική επανάσταση, για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Αναρχικές/οί
Υ.Γ. Πριν από 6 χρόνια, στις 18/3 το κράτος δολοφονεί την αγωνίστρια κρατούμενη Κατερίνα Γκουλιώνη κατά τη διάρκεια πειθαρχικής μεταγωγής της με πλοίο στις φυλακές της Κρήτης. Η Κατερίνα Γκουλιώνη αγωνίστηκε μέχρι τέλους μέσα στις ελληνικές φυλακές ενάντια στις άθλιες συνθήκες κράτησης και στην εξευτελιστική μέθοδο του κολπικού ελέγχου. Λίγες μέρες πριν τη δολοφονία της είχε αποστείλει καταγγελία στην οποία κατονόμαζε τους βασανιστές της. Μετά την αναγγελία της δολοφονίας της ακολούθησε εξέγερση στις φυλακές της Θήβας από συγκρατούμενές της Κατερίνας και το κάψιμο της Β’ πτέρυγας.
Η κίνησή μας αφιερώνεται στη μνήμη της Κατερίνας Γκουλιώνη, στην άγρια ομορφία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που εξεγείρεται μέσα και έξω από τα κολαστήρια των φυλακών.