Βρισκόμαστε στην 17η ημέρα της απεργίας πείνας που ξεκίνησαν οι αιχμάλωτοι αγωνιστές, ενάντια στο νομοσχέδιο που θωράκισε την κρατική καταστολή.
Ενάντια στο 187 άρθρο που αναφέρεται στη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και το 187α που αφορά τον τρομονόμο. Ένα άρθρο πραγματικό νομικό οπλοστάσιο που μαγειρεύεται από το 2001 με την σύμβαση του συμβουλίου της Ευρώπης για την παρεμπόδιση της τρομοκρατίας.
Ζητώντας την κατάργηση του κουκουλονόμου και του νομικού πλαισίου που ορίζει η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μιας φυλακής μέσα στην φυλακή που θέτει σε καθεστώς απομόνωσης στοχεύοντας στην πολιτική και φυσική εξόντωση όσων συμμετέχουν σε επαναστατικούς αγώνες εντός των τειχών.
Όπως επίσης και στην οριοθέτηση της χρήσης του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο που ασφαλώς θα συντελέσει στην κατασκευή κατηγοριών.
Απαιτώντας της άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού, που αν και έχει 98% αναπηρία, του αρνούνται εκδικητικά την αποφυλάκιση που σκοπό θα είχε την θεραπεία του σε νοσοκομείο.
Από την προηγούμενη κυβέρνηση οι συνεχείς συλλήψεις συντρόφων με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο την πολιτική τους ταυτότητα, ήταν μια συνηθισμένη, θα έλεγα, ενέργεια του κράτους στον κατασταλτικό θίασο που στηνόταν κατά διαστήματα και σκόπευε να αποδεκατίσει τον Αναρχικό / Αντιεξουσιαστικό χώρο.
Μια “συνηθισμένη ενέργεια” που δεν έπαψε ούτε για μια στιγμή να εξοργίζει κάθε εξεγερμένη συνείδηση.
Το πάζλ συμπληρώνεται με τις διώξεις / συλλήψεις φίλων και συγγενών των φυλακισμένων, και κάπου εδώ να θυμίσω σε αυτούς που βιάστηκαν να πιστέψουν σε μια πιο “συντροφική μεταχείριση” από την αριστερή κυβέρνηση και έτρεξαν στις κάλπες για να τους στηρίξουν, πως δεν είμαστε πλέον σε προεκλογική περίοδο!
Υπάρχει κυβέρνηση και αυτή είναι υπεύθυνη γι’αυτό το θέατρο που στήνει η αντιτρομοκρατική ευελπιστώντας να τρομοκρατήσει τον κοινωνικό περίγυρο ενός φυλακισμένου για να επέλθει η πλήρης απομόνωση του.
Ένα υποχθόνιο και άκρως στοχευμένο σχέδιο ηθικής εξόντωσης και ψυχικής αναστάτωσης που έχω υποστεί και εγώ προσωπικά με πρόσφατο παράδειγμα την 16ημερη μαραθώνια μεταγωγή μου που παρατεινόταν επιδεικτικά και στόχευε στην ολοκληρωτική εξόντωση των ορίων της υπομονής μου.
Γι αυτόν και για διάφορους ακόμη λόγους που αναπόφευκτα συνοδεύουν έναν φυλακισμένο που οδεύει προς τον ύψιστο προορισμό, την ελευθερία, δεν δύναμαι να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα που δίνουν οι σύντροφοι αλλά είναι αυτονόητο πως είμαι δίπλα τους και τους στηρίζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Ένας ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τέλους δεν μπορεί παρά να είναι νικηφόρος. Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου.
Σύντροφοι πάμε γερά μέχρι την νίκη!
Μια νίκη που όσο κι αν προσπαθήσουν να την καπηλευτούν τα ελεεινά κυβερνητικά σκουπίδια και να την προβάλλουν ως επίδειξη χάριτος προς τους ομήρους του ίδιου του κράτους, δεν πρόκειται να καταφέρουν να πείσουν κανέναν.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ.
ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΙΑΡΚΗ ΑΓΩΝΕΣ.
Καταστροφή του κράτους, των σάπιων θεσμών του και αυτών που τους συντηρούν.
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής.
Καραντουμάν Ηλίας
Μέλος του Δ.Α.Κ
19/3/15 Κέρκυρα.